استاندارد های لباس کار

استانداردهای لباس کار به عنوان​​ یکی از وسایل حفاظتی فردی برای کارکنان در محیط کار تعریف شده‌اند. ا​​ین استانداردها بر اساس نوع کار، محیط کار، شرایط ا​​قلیمی و نیازهای ا​​یمنی تعیین می‌شوند.پوشش کاری معمولاً در دو فرم ظاهری کاپشن و شلوار یا بلوز و شلوار (دوتکه) تولید می‌شود و از جنس الیاف طبیعی مانند پنبه یا پلی استر و یا درصدی الیاف طبیعی و مصنوعی (فلامنت) است.

استانداردهای لباس کار صنعتی

در دنیای صنعت، استفاده از پوشش کار مناسب و مطابق با استانداردهای معتبر، امری بسیار حیاتی است. استانداردها طراحی شده‌اند تا به صورت کامل به نیازهای کارگران در صنایع مختلف پاسخ دهند و ایمنی آن‌ها را تضمین کنند. در ادامه، به معرفی برخی از اصلی‌ترین استانداردهای لباس کار صنعتی می‌پردازیم:

1. استاندارد EN ISO 20471:2013  : به لباس کارهای با ویژگی‌های بازتابنده مربوط می‌شود. برای فعالیت‌هایی که نیاز به قابلیت دید بالا در شرایط نور کم دارند، بسیار مناسب است.
   
   
2. EN 11611:2007: این استاندارد به لباسکارهای محافظ در برابر ریزکپی و راهرو محدود شعله اطلاق می‌شود. برای فعالیت‌های مرتبط با جوشکاری و کارهایی که با خطرات حرارتی همراه هستند، مناسب است.
   
   
3. EN 1149-5:2008 : این استاندارد به لباس کارهای ضد الکترواستاتیک مربوط می‌شود. برای محیط‌هایی که خطرات الکترواستاتیکی وجود دارد، توصیه می‌شود.
   
   
4. EN 13034:2005+A1:2009 : به لباس کارهای محافظ در برابر مواد شیمیایی مربوط می‌شود. برای محیط‌هایی که در آنها ممکن است با مواد شیمیایی خطرناک در تماس باشید، مناسب است.
   
   
5.  EN 342:2004 : به لباس کارهای محافظ در برابر سرما مربوط می شود.

بیشتر بخوانید: چرا لباس جوشکاری آرگون قرمز است

استاندارد لباس کار  H.S.E

استاندارد HSE لباس کار یک استاندارد بین‌المللی است که برای حفظ بهداشت و ایمنی کارگران در محیط کار تعیین شده است. HSE مخفف Health, Safety, and Environment است و هدف اصلی آن، جلوگیری از تصادفات و حوادث کاری و حفظ سلامت و ایمنی کارگران است.این استاندارد شامل مجموعه‌ای از الزامات و راهنماهای مربوط به لباس کار است که توسط سازمان‌ها و صنایع مختلف در سراسر جهان بکار گرفته می‌شود. این استاندارد شامل موارد زیر است:

طراحی لباس کار

 استاندارد HSE نکاتی را برای طراحی با تأکید بر جنبه‌های بهداشت و ایمنی در نظر می‌گیرد. این شامل استفاده از مواد مناسب، قابلیت جذب و تنفس، محافظت در برابر آتش و مواد شیمیایی و سایر ویژگی‌های مهم است.

جنس لباس کار

استاندارد HSE توصیه‌هایی را برای انتخاب جنس و نوع لباس کار در هر صنعت و شرایط کاری مشخص می‌کند. این شامل مقاومت در برابر خط و شکستگی، محافظت در برابر حرارت، آتش، اسیدها و قلیایی ها، ضدآب بودن و سایر خصوصیات لازم است.

سایزبندی و مناسب سازی

استاندارد HSE توصیه‌هایی را برای سایزبندی و مناسب سازی لباس کار ارائه می‌دهد. این شامل انتخاب سایز مناسب براساس اندازه‌های کارگران، قابلیت تنظیم و تطابق با اندازه بدن، و راحتی در حرکت و کار است.

نگهداری و تعمیرات

استاندارد HSE نکاتی را برای نگهداری و تعمیرات صحیح پوشش کار تعیین می‌ کند. این شامل شستشو، تمیزکردن، تعویض قطعات آسیب‌دیده، تعمیرات ساده و نگهداری عمومی است. استفاده از روش‌های مناسب در نگهداری و تعمیرات لباس کار، از بیماری‌ها و صدمات ناشی از استفاده

استاندارد HSE درباره جنس لباس کار

انتخاب مواد استفاده شده در تولید لباس های ایمنی باید با توجه به خطرات محیط کار انجام شود. برای مثال می توان گفت در صورتی که امکان آتش سوزی در محیط کار وجود دارد، استفاده از مواد ضد حریق به منظور محافظت بدن افراد، لازم و ضروری می باشد.
هم چنین استفاده از با مواد با دوام و مقاوم در برابر سایش هم از دیگر مواردی است که باید به آن توجه ویژه ای داشت. بر اساس استاندارد HSE، جنس و ارگونومی لباس های ایمنی باید به گونه ای باشد که پوشیدن آن راحت باشد و کارکنان آزادانه بتوانند کار خود را انجام دهند.فراموش نکنید که جنس انواع پوشش های ایمنی با توجه به نوع کار و خطرات احتمالی انتخاب می شود. انواع جنس های لباس کار عبارتند از:

پنبه: دارای دوام پایینی است و در مقابل مواد شیمیایی مقاومت کمی دارد.

پلی استر: یک نوع الیاف مصنوعی محسوب می شود که مقاوم در آب و مواد شیمیایی است.

ترکیب پنبه و پلی استر: دارای ترکیب مناسب و با دوام است که کارکنان با پوشیدن آن احساس راحتی می کنند.

پشم: یک نوع الیاف طبیعی محسوب می شود که مقاوم در برابر شعله و آب می باشد.

چرم: در مقابل آب و شعله مقاوم است و ماندگاری بالایی دارد.

استاندارد لباس کار جوشکاری

استانداردهای مرتبط با لباس‌های جوشکاری شامل EN، ISO و ANSI هستند. یکی از استانداردهای عمومی در این زمینه، استاندارد ISO 11611:2015 است که حداقل الزامات ایمنی اولیه برای لباس‌های جوشکاری را که برای محافظت از بدن در زمان انجام جوشکاری طراحی شده‌اند و باید در زمان انجام این عملیات پوشیده شوند، مشخص می‌کند.

استانداردهای لباس جوشکاری باید تمامی الزامات ایمنی را پوشش دهند، زیرا افراد جوشکار به طور مداوم در معرض خطراتی همچون شعله‌ها و پاشش فلز مذاب قرار دارند. برای حفاظت کامل در برابر این خطرات، تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) باید با استفاده از استانداردهای بین‌المللی دیگر نیز برای محافظت از سر، صورت، دست‌ها و پاها مورد استفاده قرار گیرند.

اهمیت استاندارد رنگ لباس کار

رنگ لباس کار نقش بسیار مهمی در صنعت پوشش و ایمنی کارگران ایفا می‌کند. این استانداردها و راهنمایی‌ها در انتخاب رنگ مناسب برای لباس کار، به جذابیت و ظاهریت آن کمک می‌کنند و در عین حال ایمنی و تشخیص درست کارگران را تضمین می‌کنند.

تأثیر رنگ در ایمنی و تشخیص درست کارگران:

رنگ لباس کار می‌تواند در تشخیص و تمایز کارگران در محیط‌های کاری پرسنلی مؤثر باشد. استفاده از رنگ‌های منحصر به فرد برای هر دسته شغلی یا وظیفه، کمک می‌کند تا کارگران به راحتی شناسایی شوند و همکاران و مدیران بتوانند به سرعت از هر گونه خطر یا نیاز اضافی آگاه شوند.

تأثیر رنگ بر قابلیت دید در محیط‌های کاری مختلف:

در برخی محیط‌های کاری، ممکن است شرایط نوری محدود و ضعیف باشد. در این صورت، انتخاب رنگ‌های با قابلیت بازتاب بالا می‌تواند به افزایش قابلیت دید کارگران در شرایط کم نور کمک کند. رنگ‌های روشن و بازتابنده به خصوص در شب یا در محیط‌های تاریک، کمک به تشخیص درست کارگران و جلوگیری از وقوع تصادفات می‌کند.

نقش رنگ در تشخیص نوع شغل یا وظیفه کارگران:

استفاده از رنگ‌های مشخصه برای هر دسته شغلی یا وظیفه، کمک می‌کند تا به سادگی نوع فعالیت و مسئولیت کارگران شناسایی شود. به عنوان مثال، در صنعت ساختمانی، رنگ لباس کار معمولاً بر اساس نوع شغل تعیین می‌شود؛ مثلاً کارگران ساختمانی ممکن است لباس کار آبی داشته باشند، در حالی که کارگران برقکار معمولاً از رنگ زرد استفاده می‌کنند. این رنگ‌های مشخصه در تشخیص سریع و دقیق نوع شغل و وظیفه کارگران کمک می‌کنند و در کاهش خطرات و ناهماهنگی‌های احتمالی در محیط کاری مؤثر هستند.

شستشو و تمیزکردن لباس کار با رعایت استانداردها

شستشو و تمیزکردن لباس کار به درستی و با رعایت استانداردهای مربوطه، بخشی بسیار مهم از مراقبت و نگهداری پوشش کار است. این عملیات نه تنها باعث حفظ کیفیت و طول عمر لباس کار می‌شود، بلکه به همراه استفاده از روش‌های صحیح، بهبود بهداشت و بهداشت کارگران را نیز تضمین می‌کند.

1. استفاده از تجهیزات ایمنی: در هنگام شستشو و تمیزکردن لباس کار، حتماً از تجهیزات ایمنی مانند دستکش‌های مناسب، عینک محافظ و ماسک استفاده کنید. این تجهیزات حفاظت فردی به شما در مقابل مواد شوینده، آلودگی‌های شیمیایی و قطرات آب و مواد آلوده محافظت می‌کنند.
2. جداسازی لباس کثیف: قبل از شستشو، لباس‌های کثیف را از لباس‌های تمیز جدا کنید. این اقدام جلوی آلودگی لباس‌های تمیز را می‌گیرد و از انتقال آلودگی‌ها به دیگر لباس‌ها جلوگیری می‌کند.
   
   
3. تهویه مناسب: هنگام استفاده از مواد شوینده، باید در محیطی با تهویه مناسب قرار بگیرید. این کار از احتمال تماس مستقیم با بخارات و بوی ناخوشایند مواد شوینده جلوگیری می‌کند و به دستورات ایمنی تولیدکننده پایبند باشید.
4. استفاده از راهنمایی‌های تولیدکننده: قبل از شستشو، حتماً از راهنمایی‌ های تولیدی لباس کار آذین استفاده کنید. این راهنماها شما را با نکات ایمنی و روش‌های مناسب شستشو آشنا می‌کنند. برای حفظ کیفیت لباس و بهداشت کارگران، رعایت این راهنماها بسیار مهم است.

نتیجه گیری

همانطور که در این مطلب گفتیم ، با رعایت استانداردهای لباس کار، می‌توانیم از صدمات و بیماری‌های ناشی از عوامل محیطی و شرایط کاری جلوگیری کنیم و بهبود کیفیت زندگی و سلامت کارگران را تامین کنیم. استفاده از لباس کار صحیح و مطابق با استانداردها، به کارگران اعتماد و اطمینان می‌دهد و به رشد و پیشرفت سازمان‌ها و صنایع کمک می‌کند.در صورت نیاز می توانید برای خرید انواع پوشش های کاری از طریق فروشگاه آذین سفارش خود را ثبت کنید.